Schedels en culinaire hoogstandjes

Na een lange nachtrust van bijna 11 uur (blijkbaar had ik t nodig) was het dinsdag tijd voor een bezoek met de lieden van het hostel naar de Plaza Meyor in het centrum van Lima. Met de bovengrondse Metro.. dus eigenlijk gewoon een snelbus en zeer effectief gezien het verkeer hier. Leuke groep met Israëli’s, Brazilianen, Mexicanen, US’rs en Duisters/Argentijnen… Toch altijd weer grappig om die half Duitsers uit Argentinië te spreken…. beetje een rare gewaarwording om te horen hoe ze daar terecht gekomen zijn (naar eigen zeggen)……
Onze gids vertelde in geuren en kleuren over de Peruaanse vlag en dat deze alleen maar op overheidsgebouwen mag wapperen. Vele gebouwen in de stad zijn geel gekleurd.. toevallig ook de kleur van een politieke partij die aan de macht is. Bij het presidentiele paleis was er om twaalf uur de wisseling van wacht. Met veel bombarie en uiterlijk vertoon werd een heel peleton afgelost. Het is eigenlijk een kopie van Birmingham palace maar dan met Russische trekjes. Ook nog een bezoek aan het klooster met oude graven onder de kerkvloer. Het pracht en praal van de katholieken werd flink uitgestald. Toen ik vroeg of dat goud en zilver gejat was van de oude Inka bevolking werd de gids een beetje zuur… Grappig toch? Ach ja.. de bevolking leeft in armoede en de kerk drapeert zichzelf in weelde. Ook gingen we de onderaardse begraafplaats onder de kerk bezoeken. Duizenden botten en schedels keurig gestapeld en gesorteerd…. Helaas mochten er geen foto’s genomen worden. . Twee dingen zijn me opgevallen in Lima: Er wordt nauwelijks gerookt (want blijkbaar is t stervensduur voor de Peruanen) en het tweede wat opvalt, er zijn weinig vrouwen die een taille hebben. Ik denk dat 85% te maken heeft met overgewicht. Dit geldt in minder mate voor de heren maar ook daar zitten er kleine dikkertjes tussen 
Via couchsurf.com waarvan ik al een paar jaar lid ben, had ik contact gekregen met Ruy. Hij bood aan contact te maken met zijn moeder want die bleek Nederlandse te zijn. Die avond hadden Ingrid en ik een afspraak tegenover het hostel in cafe Haiti, een gerenommeerd cafe/restaurant. We hadden gezellig babbel over Peru, de mogelijkheden en onze eigen verhalen. Uiteraard kreeg ik nog een paar uitstekende tips. Dank je nogmaals Ingrid 
De dag daarop was het de beurt voor de befaamde Mistura. Dit event is blijkbaar een van ’s wereld grootste culinaire festivals en daar is dan ook van alles te vinden wat een mens tot voedsel kan bereiden. Het hostel organiseerde de tour en wederom met een grote variatie aan nationaliteiten gingen we met de bus op pad. Met de groep trokken we eerst langs allerlei tentjes en een voor een kochten we een lekkernij waar we allen uit konden peuzelen. Uiteraard was vis, mais, rijst en aardappelen veelal een hoofdingrediënt. Ook talloze BBQ’s die varkentjes bereiden, daar kon je niet omheen.
Wist je dat een cavia eigenlijk best goed smaakt?! Uiteindelijk trok ik al snel op met Andreas, een jonge Zweed die erg geïnteresseerd was in gezonde voeding. Samen liepen we door de vele overdekte tenten trachten overal was snuisterijen te scoren. Hij wist me veel over voeding te vertellen en net als Dave die ik maandag trof, had hij een middeltje ontdekt dat erg reinigend werkt… waarschijnlijk betreft het het zelfde drogerende goedje. De naam ervan is me ff ontschoten. Rond de klok van 4 uur waren we weer allen verzameld en leidde Margot van het hostel ons terug middels het regelen van de taxi’s.
Wederom had ik via couchsurf.com contact gekregen met Aldo. Hij is een Peruaan die in Lima werkt en hij bood me aan wat van Lima te laten zien. Nu ben ik al door een vijftal Peruanen aangeschreven en die boden allen aan om Lima te laten zien maar als ik hun profiel las inclusief hun referentie besloot ik toch om alleen maar in zee te gaan met Aldo. Plaats van ontmoeting was wederom Cafe Haiti. Een begin veertiger stelde zich als Aldo voor en helaas was zijn Engels niet zo goed als zijn teksten op couchsurf.com zou vermoeden. Maar met een beetje improvisatie konden we toch redelijk met elkaar communiceren. Hij bood aan me de wijk Barranco te laten zien, dat naar de wijk Miraflores ligt en dus ook aan de kust. Een taxi bracht ons naar het Plaze des Armas (elke wijk heeft zo zijn eigen plaza des Armas, meestal dus het centrum). Vanuit de plaza liep er een mooie wandelroute via een steile helling naar het strand. Lima ligt zelf zo’n 70 a 80 meter boven de zeespiegel die door een steile helling gescheiden wordt van het strand. Aldo vertelde wat over zijn tijd in Lima want oorspronkelijk kwam hij ergens uit het Noorden van Peru. Hij werkte nu als masseur in het sportcentrum nabij het grote Larcomar Mall. Ik was er al eens langs gelopen dus ik kende het wel. Na wat gegeten te hebben in een lokaal restaurantje besloten we om te voet richting Miraflores terug te lopen. Na 45 min wandelen hebben we vriendelijk afscheid genomen en hij bood nog aan om een gratis massage te doen… Ach, weet je, Aldo had toch een voorkeur aan mannen en daarom heb ik maar afgeslagen .