De bergen in en de straathonden

Vrijdag Paracas – Ayachuco 357km Vandaag ging het echte werk beginnen. We gingen de bergen in: eindelijk. Geleidelijk stegen we naar bijna 1000 meter waarna de slingerende bergwegen ons de bergen in bracht. Met een vlotte snelheid gingen we verder omhoog. Soms doorkruisten we kleine dorpjes waar we met enige regelmaat moesten oppassen voor een kudde koeien, geiten en zelfs varkens die door hun hoeder naar nieuwe weidegronden gebracht werden. Naarmate we in hoogte stegen, zakte de temperatuur. De ochtend vertrokken met zo’n 18gr… verder het binnenland in was het algauw dik 25 maar uiteindelijk was het op de top van ruim 4500m toch algauw zo’n 9 graden op het klokkie van de brommer. Tja.. en dan is het minder dat je zomerhandschoentjes aan hebt. Gelukkig had ik wel mn winterjack aan… Snel alle openstaande ritsen maar dicht gemaakt en daarmee was het goed te doen. Op deze hoogte bereikten we de hoogvlakte van dat gebied. Onderweg had ik het idee dat we met 4526m wel de piek hadden bereikt maar na een tijdje tikte we als piek de 4773m aan… Fris maar een bijzondere belevenis want nog een kleine honderd meter meer en zitten we boven de Mont Blanc, de hoogste piek van de Alpen. Daarbij komt nog bij dat je het uitzicht hebt op n paar bergtoppen die wel tot ruim 6000m reiken.
Uiteindelijk bereikte we tegen de avond het plaatsje Ayachuco. Gelukkig wel net voor het donker want rijden in het donker hier is niet echt handig.
Zaterdag Ayachuco – Andahuaylas 257km
In de ochtend met de ochtendspits (ja, die hebben hier veel meer dan in NL) proberen Ayachuco verlaten en dan is het opletten geblazen. Ook zochten we een tankstation maar degene die we op t oog hadden, had alleen diesel. Dan maar verderop proberen. Dat verderop werd wel ruim 60 km… midden op een top een klein dorpje alwaar de wekelijkse markt bezig was, stond een verlaten doch werkende benzine pomp. Nadat Geert de plaatselijke pompbediende had opgetrommeld konden we onze tank weer vullen. Een pittige rit wederom maar niet zo lang. Het begin van de route begon met relatief smalle wegen en twee piekjes erin van ruim 4000m. Helaas ook een klein ongevalletje. Rolf ging met zijn nagelnieuwe 1200 voor mijn neus onderuit bij een waterovergang. Ik kon gelukkig nog net op tijd voor hem stoppen. Het ging niet hard maar tis toch ff schrikken. Hij kwam met de schrik vrij (Hij bleek later toch een rib gebroken te hebben en had daar vooral met slapen behoorlijk last van) Ook zijn ego was een beetje gekneusd. Deze waterovergangen zijn klein doch verraderlijk doordat door algengroei ze spiegelglad zijn geworden.

Straathonden.
Wat me in Peru onderweg vooral opvalt zijn de straathonden. Eigenlijk zijn het de aasgieren van het land. Niets of niemand bekommert om ze en ze struinen de straten en vooral het achtergelaten vuilnis af op zoek naar voedsel. Ze komen zelfs soms bedelen in de restaurantjes waar ze vaak natuurlijk worden weggejaagd. Ze leven in de steden en dorpen maar ook op de lange routes daartussen kom je ze langs de weg tegen. Waar verder geen mens te vinden is, zie je ze soms om de paar honderd meter langs de kant van de weg zitten of liggen. Uiteraard zijn ze ook vaak slachtoffer van het verkeer en liggen dood langs de kant van de weg. We hebben zelfs gezien hoe een hond bezig was met het verorberen van een soortgenoot. Soms uitgemergeld en vervuild kom je ze tegen. Niet zelden lopen ze mank vanwege het resultaat van een aanrijding met een auto. De Peruanen zijn niet zo behept met de zorg van deze honden. De meeste hebben geen eigenaar maar ook als ze wel een eigenaar hebben worden ze aan hun lot overgelaten. Dit trieste verhaal geldt natuurlijk niet voor Peru alleen. Ook in Brazilië en Argentinië heb ik destijds deze zelfde praktijken gezien en ik ga er vanuit dat dit in heel Zuid-Amerika het geval is. Er zijn wel instanties of mensen die zich om deze dieren bekommeren maar ik heb de indruk dat het de welbekende druppel op een gloeiende plaat is. Hieronder een aantal links naar deze websites. Lees en huiver zelf. Een hond is gedomesticeerd en dus geen wild dier. Hij is afhankelijk van mensen maar word hierin beestachtig (mensachtig?) behandeld.

http://www.perustreetdogs.co.uk/
https://www.facebook.com/cristina.corales.3
http://goperu.about.com/od/cultureandsociety/fl/The-Street-Dogs-of-Peru.htm