Kick off naar Lima

Na mijn wereldreis in 2011 en een paar bezoekjes aan Zuid Afrika in 2012/13 werd het weer eens tijd om een werelddeel te ontdekken die mij tijdens mijn eerste bezoek aan Rio en Buenos Aires mijn hart al had gestolen. Ik wilde heel graag meer van Zuid Amerika zien. Benieuwd naar de cultuur, het landschap maar zeker ook de mensen die ik al eerder hartverwarmend vond.
We kennen natuurlijk de verhalen van gevaarlijk Rio tijdens het WK en de Olypisch Spelen maar als het goed is, zijn dat allemaal incidenten van toeristen. Neemt niet weg dat het ons allemaal kan overkomen. Ik wil mijn reis daardoor zeker niet laten beïnvloeden. Het merendeel van de bewoners van dit werelddeel straalt de zuidelijk warmte! Dat dit nu ook weer blijkt, kom ik later nog op terug.
Mijn goeie vriend Chris had me op het spoor gezet voor deze reis. Chris is een oud collega van me die een aantal jaren geleden de liefde van zijn leven had gevonden in Anna, een mooie Zweedse, en dus Nederland had verlaten om zijn geluk in Stockholm te zoeken. Nu zijn zowel Chris als Anna fervente reizigers en het liefste doen zij dat dan ook op de motor. Tis daarom dat Chris zijn eigen bedrijfje opgestart heeft om ‘lotgenoten’ de mogelijkheid te bieden om leuke reisjes te ondernemen. Naast de mooie reizen om de ‘hoek’ zoals Zweden/Noorwegen/IJsland en nog een aantal mooie plekjes in Europa doet Chris ook fantastisch motorreizen in Marokko, Kenia, Nepal! Dit jaar wordt ook een pilot in Peru gereden en dus besloot ik om die kans waar te nemen. Voor info over Chris en zijn organisatie check www.explore360.nu.
Zondag 4 sep was het dan zover. Na een lang voorbereidingstraject waaronder mijn inentingen op orde brengen en de navigatie van mijn eigen motor slopen, bracht mijn allerliefste Sharon mij naar Schiphol. Jammer natuurlijk dat we elkaar de komende maand gaan missen maar die tijd zal om vliegen! Tenminste, dat heb ik beloofd 
Na een kort en innig afscheid verliet ik de warmte van mn lief en meldde me bij de balie om mijn koffer af te geven. Door naar de gates. Uiteraard is het spelletje om door de securitycheck te gaan wederom t zelfde liedje en bijna naakt mag ik mn spulletjes weer verzamelen en aankleden. Ik denk dat we dit soort checks ook binnenkort bij perrons van trein en metro en wellicht ook grote shopping centra krijgen??
Genoeg gezeik nu…. Na een bakkie koffie en 3 wijzigingen van gate mocht ik met 2 uur vertraging gaan boarden en waren dan ook snel op weg naar Madrid met Iberia airlines. Ik mag wel stellen een streling voor het oog als je t vergelijkt met de stewardessen van KLM….. Twee en half uur later sta je dan in de immens grote luchthaven van Madrid. Een prachtige architectonisch staaltje kunt waar je de mooie ronde vormen ziet die me aan de werken van Antonio Gaudi doet denken. Wellicht is het ook een eerbetoon aan hem. De aansluiting naar Lima liet ondanks de vertraging van 2 uur in Amsterdam nog steeds op zich wachten en dus zat er niets anders op om de luchthaven maar even te verlaten voor wat frisse lucht en een hapje eten. T restaurantje wat ik had gezien had van afstand een grotere allure dan het in werkelijkheid had. Ook de uit de magnetron ontdooide entrecote verraadde de kwaliteit. Maar ach ik had weer mn buikje gevuld.
Nogmaals door de security check en ja hoor, de vlucht naar Lima vertrok precies op tijd! Volle kist met naast me een wat autistisch man die ook geen woord Engels sprak. Gelukkig genoeg films op deze ruime elf uur durende vlucht.

Goeie morgen Lima! In het pikkedonker zette de piloot al om 5 uur de landing in. Dat was 45 min eerder dan de planning was. Zeker wind mee gehad. De Spaanstalige douane papieren die ik in moest vullen waren gelukkig snel verwisseld met de Engelse versie. Dus daardoor ook zonder enig oponthoud kon ik twee controle posten van de Peruaanse douane doorlopen. Door deze vervroegde landing moest ik helaas wel wat langer op mn taxi naar het Hostel wachten en dus werd ik dan ook regelmatig lastig gevallen met taxi, taxi, taxi!!!
De mijne was dan toch wel weer keurig op tijd en dat verbaasde me zeer, zeker nadat ik met hem (en 3 aardige Braziliaanse mannen op de achterbank) het bruisende, hectisch en vooral chaotisch verkeer ingedoken was. Wat een bizarre tocht was dat. Ik dacht altijd dat Cairo erg was maar dit!!

Na mn medepasagiers elders gedropt te hebben kwam ik bij Pariwana Hostel aan. Wederom zoals ik een beetje gewend ben, werd ik ook hier hartelijk ontvangen. T was nog vroeg en ik kon mijn kamer nog niet in dus werd mn bagage gestald in de ‘lockerroom’.
Gelukkig kon ik gebruik maken van het gratis ontbijt en na deze pittige reis van anderhalve dag kwam dat goed van pas.
Al snel kwam ik in gesprek met Dave die alweer 2 maanden rond trok door Peru en zich voornamelijk in de jungle aan de andere kan van de Andes doorbracht. Daar spendeerde hij veel tijd bij een inheemse stam die blijkbaar een wondermiddel hadden die help bij allerlei kwaaltjes. Het reinigde het lichaam en geest volgens hem, maar bij de eerste paar keren gebruik werd wel je maag en je darmen binnenste buiten gekeerd…… ja ja.. ok, dacht ik. En dat is gezond? 