Toch vijf sterren

Naast het indrukwekkende en zeer drukke Bangkok is er natuurlijk nog veel meer te zien in Thailand. Daarom waren we in de bus gestapt om naar de stad Kanchanaburi te rijden om daar de beroemde ‘bridge over the River Kwai’ te zien. Gelukkig lag die stad niet zo heel erg ver van Bangkok en waren we na een uurtje of 2 op de bestemming. Via het internet hadden we al een leuke accommodatie gevonden genaamd ‘Bamboo Hotel’ en dus werden we daar afgezet. Het was even kijken of we daadwerkelijk wel het goeie ‘hotel’ hadden maar we zaten toch goed. Het lag ongeveer 5 minuten lopen van de brug. Een klein barretje met een slecht Engels sprekende meneer (en daar heb je er hier heul veul van) stond ons ‘te woord’ en al snel hadden we ons kamertje gevonden. Een klein huisje op palen ongeveer 5 meter van de rivier waarvan de helft onze kamer moest zijn. En inderdaad, kamertje met groot bed en (toch nog net apart) een toilet en douche. Al met al een heerlijk, romantische setting met al het groen en water er om heen. Tenminste, als ik met een vrouw zou zijn geweest….. :)
De brug was natuurlijk doel van ons bezoek de volgende dag maar al snel waren we een klein beetje teleurgesteld in het hele circus er om heen. En wat we kennen van de wereldberoemde film met David Niven in de hoofdrol is natuurlijk niet van terug te vinden omdat dat om een brug gaat die zo’n 50 kilometer verderop ligt. Bij deze brug vertrekt elk half uur een toeristentreintje over de brug waarover overigens je ook gewoon een wandeling kunt maken. Onze planning om dan maar de treinrit naar de ‘deathtrail’ te doen liep op niets uit omdat je in de omgeving van de trein geen enkel ticket kunt kopen. Dat kan alleen in de stad, zo’n 5 kilometer verderop. Ook een bezoekje aan de Tijger Tempel, waar je volwassen tijgers kunt fotograferen en aanraken, hebben we op het laatste moment afgeblazen omdat het bleek dat de tijgers gedrogeerd en slecht behandeld zouden worden. Tja, daar kan ik niet mee overweg. Ook al is de helft er van waar, dan nog. Ik heb altijd moeite mee gehad als dieren voor de show worden ‘gebruikt . Al met al was ons bezoekje aan dit plaatsje niet helemaal geworden zoals we die verwacht hadden maar we zijn ’s avonds nog wel heerlijk uit wezen eten op het drijvende restaurant naast de brug. We waren in gezelschap van een jong Duits stel. Zij zaten ook in ons ‘hotelletje’ waar we die middag kennis hadden gemaakt. Met de overdonderende Karaoke boten vol ‘japanezen’ die op de achtergrond hebben onze avond toch nog gezellig afgesloten.
Onze volgende stop zou ergens in het zuiden moeten zijn. We hadden Phuket op het oog maar wisten nog niet precies hoe we daar zouden moeten komen. We hadden eerst het plan om de trein naar het zuiden te nemen maar die bleek al vol te zijn. Tenminste, als je niet de hele nacht op de houten bankjes wilde zitten. Dus werd ons de bus aanbevolen. Al met al vertrokken we de dag rond half elf vanuit Kanchanaburi met de bus en kwamen de volgende dag rond 14:00 aan op het eiland Phuket. Een lange rit, dat wel maar de bus van Bangkok naar het zuiden was lekker luxe en je kon je stoel bijna plat leggen.
Ik heb het al eerder gehad over het Hilton en dat had me wel op een idee gebracht. Eigenlijk vond ik wel dat ik iets te vieren had. Al ruim twee en een halve maand zonder noemenswaardige kleerscheuren onderweg EN sinds precies 6 weken geen enkele sigaret meer gerookt. Een mooie reden dus om er een lekker van te genieten. We hadden daarom een kamer geboekt bij Twin Palms. Dit prachtige 5 sterren hotel lag op Sirin Beach, vlakbij het beroemde, of beter gezegd beruchte Patong beach. Daarover later meer. Het hotel en zeker ook onze kamer waar zeer de moeite waard. Dat kun je wellicht wel zien aan de foto’s. Eerlijk gezegd hebben we die twee volgende dagen niet zo heel veel gedaan anders dan bij het zwembad of op het strand gelegen. Gewoon weg niks doen ligt niet helemaal in mijn aard maar hiervan heb ik toch wel echt genoten. Met een lekker bakkie koffie, club sandwich of biertje op zijn tijd hebben we ons er doorheen geslagen. Tja, iemand moet het doen he…. :)
Toch zijn we de laatste avond ook nog op pad geweest. Eigenlijk wilde we naar Phuket stad maar blijkbaar is daar niet zoveel te doen. Volgens onze taxi chauffeur was Patong beach een leuker plekje om je tijd te verdoen. Zo gezegd en zo gedaan. En inderdaad, de man had geen woord te veel gezegd. Winkeltjes, barretjes, standjes, straten vol, zo ver het oog kon kijken. Al slenterend werden we natuurlijk weer voor massages, barretjes, koopgoed uitgenodigd en soms wordt je daar wel een beetje moe van. Er was ook een straatje bij waar ik me op een of ander manier niet helemaal op mijn gemak voelde… Hier kwamen iets te veel opgetutte en uitgedoste mannen op ons af……weg wezen hier…. :). We hebben ons nog te goed gedaan aan een paar heerlijke biertjes terwijl de danseressen zich kronkelend op het plateau bewogen. Ik zeg wel danseressen maar het merendeel is half en sommige zelfs helemaal omgebouwd. Soms is het moeilijk te zien maar op een of andere manier verraden ze zichzelf toch. Nog niet eerder heb ik mijzelf zo ‘begeerd’ gevoeld en natuurlijk is er alleen maar aandacht voor je geldbeurs.