Jumping Jafo

Met enige spanning werd ik de volgende ochtend wakker want ik had alweer een leuk plan voor vandaag. Na een uitgebreid ontbijt heb ik afscheid genomen van de uiterst vriendelijk staf van Backpackers Oudtshoorn en heb ik mijn weg vervolgd, ditmaal richting de kust. Via de prachtige Montagu pas heb ik het hoger gelegen plateau verlaten en via George kwam ik uit op de zuidelijke route N2. Daar ben ik links afgeslagen richting Port Elizabeth. Algauw kwam ik in een wegopbreking terecht.. Dat gebeurt hier vaker natuurlijk net zoals in Nederland maar hier staat je gewoon minstens 20 minuten stil voor dat de andere kant vrij is en je mag door rijden. Gelukkig stond ik bijna vooraan…. En mocht de volle 20 minuten wachten. De N2 staat bekend als de ‘Garden route’ oftewel de Tuin route. Een doorgaande weg grotendeels langs de kust die meandert over de prachtige duinen van de Zuid-Afrikaanse kust.

Zowel links als rechts prachtige groene gebieden met af en toe een prachtige blik op de kust lijn. Na een uurtje kwam ik bij mijn bestemming voor die dag… De beroemde ‘Bloukransbrug’. Met zijn 216 meter biedt deze brug een uitstekende stek om van af te springen. ‘Face Adrenaline’ verzorgt op zeer goeie wijze de begeleiding tot het ‘moment supreme’. Een grote groep Duitse leraressen in spe die stage liepen in Kaapstad stonden ook te trappelen van ongeduld (maar niet heus). In de verte konden we al waarnemen hoe het springen ging…om de paar minuten hoorde we enorm gekrijs en vanwege de afstand was de ‘ongelukkige’ al op zijn dieptepunt aan gekomen. Omdat het zondag was, was de aanloop nogal groot dus we moesten nog een hele tijd wachten voordat mijn groep en ik naar beneden mochten wandelen. Via een stalen wandelgang die onder aan de brug hing liepen we naar het midden van de brug alwaar het platform was. Tijdens die wandeling kijk je naar beneden door de tralies en zie je de grond steeds verder onder je vandaan gaan…. Sommige van ons liepen soms schoorvoetend naar voren. Maar ook ik - ondanks het stalen vlechtwerk - constateerde toch af en toch zo’n rare kriebel in mn maag……
Op het platform aangekomen werden we welkom geheten en op ons gemak gesteld. Veilig stond voorop, dat was iedereen wel duidelijk. Een hele zwik mannen, ik denk zo’n 12 in totaal waren er voor om alles in goeie banen te leiden. Als eerste mocht een klein Frans meisje (ik denk dat ze 12 was) springen en zonder blikken of blozen liet ze zich in binden. Met een camera helm op nam ze onder groot applaus de eerste duik….Daarna was haar iets oudere broer aan de beurt. Intussen werd het meisje aan de andere kant alweer omhoog getakeld en terwijl zij boven kwam, sprong haar broer. Geweldig om te zien. Om het geheel sfeefvol te laten verlopen werd er lekker stevige dance muziekk gespeeld. We konden alles zien met behulp van een tv. Zo werd de hele groep afgewerkt en na zo’n 3 kwartier mocht uiteindelijk ook ik me laten insnoeren. Ik moet zeggen dat mijn zenuwen allang vervlogen waren en ben heel relaxed met behulp van de begeleiders naar het randje gehuppeld…. Zonder aarzeling een heerlijke diepe duik in het niets…………..

WOOOOOOWWWWWWW….. wat is dat kicken!!!…

ik heb mijn ogen stevig open gehouden om alles goed te zien hoe de aarde heeeel snel dichterbij kwam.. Maar gelukkig werd ik na zo’n 150 meter weer naar boven getrokken en heb nog 4 keer heerlijk gebungeld. Wat een belevenis… echt kicken! Hangend op m‘n kop keek ik rond en genoot van het uitzicht. Al snel kwam een van de mannen aan een staalkabel me inhaken en werd ik weer naar boven getakeld. Voordat ik het wist stond ik weer veilig en wel op het platform. Een prachtige belevenis en ik kan het iedereen aanraden!
Als laatste kwam een van de Duitse dames aan de beurt….. ze stond al de hele tijd vertwijfeld te kijken en wist nog steeds niet of ze het wel zou doen…. Ondanks dat ze helemaal klaar stond, in gegespt en wel…klaar op het randje… besloot ze met tranen in haar ogen om toch niet te springen. Echt jammer voor haar want daarmee was ze natuurlijk geen ervaring rijker en zeker ook het bedrag wat ze er voor betaald had, was ze kwijt.
Er staat een groot plakkaat bij de ingang ‘Fear is temporary, Regret is forever’ oftewel ‘Angst is tijdelijk, spijt is voor altijd’. Ik kan het beamen .
Na de video en foto’s opgehaald te hebben ben ik naar Knysna gereden waar mijn hostel was. Jamie onthaalde me erg vriendelijk en samen met haar moeder liet ze me alle ins en outs van het hostel zien… Je voelde je direct bijna familie. Heerlijk.

Als klap op de vuurpijl voor die dag kwamen ook Danielle en haar broer Tim binnen zetten… wat een verrassing om die twee weer te zien. We waren alle drie stomverbaasd. Na een heerlijke maaltijd bij ’34 South’ hebben we nog heerlijk een afzakkertje genomen en op mn mandje viel ik in slaap nog voor ik mn kussen kon raken……. Wat een topdag!