- 32

Terwijl buiten de dooi alweer intreed na een erg vroeg ingevallen winterseizoen in Nederland ben ik bezig om alle informatie, die er op het internet te verkrijgen is, te verwerken. JoHo, waarbenjij.nu, Couchsurf.org, wereldreis.nl staan boordevol informatie en dan heb ik het nog niet over alle tips en trucs die vermeld staan in de reisverslagen!
De voorbereiding voor de eerste fase van de reis zijn zo goed als rond. Mijn ticket ligt al klaar bij het reisbureau inclusief het visum wat ik nodig schijn te hebben voor mijn bezoek aan Australië. Afgelopen woensdag stapte ik vanuit de vrieskou het reisbureau binnen om te verifiëren of alle benodigde papieren al klaar liggen. Ik zei nog tegen de eigenaar Ad... 'Gezien het weer hier wordt het echt tijd om te gaan!' Helaas nog even 32 dagen geduld. In de afgelopen paar weken is er veel gebeurd. De tour is qua reisschema behoorlijk ingekort. Eigenlijk had ik nog veel meer steden willen bezoeken. Tokio, Kaapstad, LA, Kuala Lumpur, Bali, enz. Maar terecht wees Ad mij er fijntjes op dat dat niet haalbaar is voor een korte periode van 3 maanden. Dus genoodzaakt het toch echt zo te laten zoals het nu gepland staat. Eerst Rio en dan via Buenos Aires verder naar Sydney. Daar heb ik 7 weken de tijd om het land een klein beetje te verkennen inclusief Nieuw Zeeland. Melbourne, Chirstchurch, Auckland en Cairns zijn een paar steden die volgens mij wel de moeite zijn. Perth zal er waarschijnlijk niet inzitten. Het ziet er naar uit dat ik ergens in de toekomst nog maar eens een keer een paar maanden vrij moet nemen.....
Als laatste stop van mijn reis staat Bangkok en een deel van Thailand op het program. Het doet me bijzonder veel deugd dat mijn maatje Frank dan al daar is en het is de bedoeling om de laatste 2 weken samen rond te trekken. Eén van de plaatsen die we gaan bezoeken is zonder twijfel Phuket. Daar staat het kleine standbeeldje van Annemarie en haar vriendin. Annemarie is een gezamenlijke vriendin die het leven liet tijdens de tsunamie van 2004.
Zoals ik al zei, in de laatste weken is er veel gebeurd. Op het werk het eea in gang gezet zodat mijn werk door mijn collega’s wordt waargenomen, waarvoor nogmaals dank! Maar ook mijn relatie met Marion is beëindigd. En dan realiseer ik me te meer dat ik ook echt ALLEEN op pad ga. Er is geen zielsverwant die je volgt en met je in contact staat. Dit geeft toch een apart gevoel. Uiteraard wordt ik van vele kanten bevraagd of ik wel of niet een blog bij ga houden op het net. Blijkbaar zijn er dan toch mensen die het leuk vinden om me te volgen…. Of ze dat ook blijven doen tot het einde… zal wellicht meer aan mijn schrijven liggen dan aan hen. We gaan het meemaken.
Afgelopen vrijdag nog contact via de e-mail gehad met ene Sophie (sophiearoundtheworld.waarbenjij.nu). Die is in Rio bezig om zich het lot en ontwikkeling van de straatkinderen van Rio te bekommeren. Ze is een actie gestart om wat geld in te zamelen en ik ga kijken of ik een klein steentje kan bijdragen. Als je haar verhalen leest kom je er achter dat het leven op deze aardkloot niet altijd even rooskleurig is en dat we in Nederland het maar verdomde goed hebben. Met nog de kinderen uit Tarin Kowt op mn netvlies weet ik dat maar al te goed en komen die herinneringen weer boven water…..
Deze week maar eens inventariseren wat ik allemaal mee wil nemen. Volgens mij heb ik het meeste wel. Stevige rugzak, gps (niet dat ik ga verdwalen maar wel een mooie tool om later terug te zien waar ik daadwerkelijk ben geweest), camera en natuurlijk een netbook om het eea vast te leggen.